The Sunshine State, maar nu even niet

Vanmorgen op het gemakkie wakker geworden, ochtendritueel gedaan en de koffers ingepakt. Het was weer tijd om te verkassen, verder naar het zuiden, naar Florida! Eerst nog even uitgecheckt, maar dat duurde iets langer dan even, want het ging net zo chaotisch als bij het inchecken… Toen ze eindelijk onze boeking hadden gevonden en ons hadden uitgecheckt, reden we naar het vliegveld. Daar de auto ingeleverd, wat zeer vlot ging, en ingecheckt voor de vlucht. Dit had ik natuurlijk al online gedaan, maar ik heb de printer thuis laten staan, dus er moest toch nog even een ouderwetse papieren boardingpass geprint worden. Toen dit volkomen ouderwetse gedoe ook weer voorbij was was het wachten tot de vlucht zou vertrekken. Dit duurde nog wel een uur of 3, dus we hadden even de tijd. Deze zijn we doorgekomen met lezen, beetje relaxen, rondje lopen en rare Amerikanen kijken. Die zijn er nogal veel, blijkt.
Vervolgens zijn we, na een aangename vlucht, aangekomen op Fort Lauderdale airport, alwaar er een auto op ons stond te wachten. Nouja, eerst moesten wij wachten op de auto, want er stond nogal een rij bij de auto verhuur. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek de door ons bestelde auto (een gewone, normale, auto) niet beschikbaar, dus kregen we een SUV mee. Ook goed. Hij zou klaar staan in de parkeergarage op C04. Maar, wat denken jullie, lieve lezers? Geen auto op C04… Uiteindelijk kregen we toch een dikke Ford Escape mee, dat rijd best lekker moet ik zeggen. Het weer hier was iets minder lekker. Wel warm, wat je zou verwachten, maar ook een beetje bewolkt en geen zon, dus benauwd.
Toen zijn we naar het hotel gereden. Hier ging, voor de verandering, wel alles in een keer goed, dus we konden de spullen neergooien en naar eten op zoek. Dat vonden we bij een Tex-Mex restaurant aan de boulevard waar een vent niet onverdienstelijk live muziek zat te spelen op zijn gitaar. Hierna zijn we nog een stukje gaan lopen naar een grote supermarkt om alvast ontbijt te halen voor morgenochtend. Dat is met een graad of 30 en een luchtvochtigheid van 110% (maar dat kan helemaal niet!) ten zeerste af te raden. Volgende keer gaan we dus ook gewoon op z’n Amerikaans met de auto! Langs het voetpad zat nog een wasbeer te scharrelen naar eten. Wij wilden nog heel stil en voorzichtig doen om hem niet weg te jagen, maar zelfs toen we op een meter afstand voorbij liepen ging het beest stoicijns verder waar het mee bezig was. Hij zal het wel gewend zijn.