Route 66

Vergane glorie. Dat is denk ik de beste omschrijving voor Route 66. Desalniettemin is het wel leuk om een stuk van de route te rijden. Dat hebben we dus vandaag gedaan. Bij een oude benzinepomp naast ons hotel in Valle stonden al een paar oude auto’s opgesteld om ons in de sfeer te brengen. Daarna onderweg. In de loop van de tijd is de route van de Route 66 meerdere malen verlegd, verlengd en aangepast. Met de komst van de Interstates is de route in 1985 opgeheven, maar het wordt nog wel overal aangegeven als “Historic Route 66″.
Vanuit Valle reden we eerst naar het zuiden over de 64 naar de Interstate 40, die in Arizona grotendeels de Route 66 verving. In Ash Fork hebben we alvast een klein deel van de Route 66 gereden om te tanken, om daarna weer een paar mijl verder te rijden over de Interstate 40, waarna we weer verder konden op een groter deel van de Route 66, die ons langs Seligman en tot aan Kingman bracht.
Zoals gezegd is Route 66 een beetje vergane glorie, er staan in de meer bevolkte delen van de route wat souvenirwinkeltjes en andere gebouwen die er nog iets mee te maken hebben, maar verder zijn alle oude gebouwen en huizen langs de route verpauperd.
Omdat het erg rustig op de weg was durfde Nynke het wel aan om eens te proberen te rijden in een grote Amerikaan met automaat. Zoals verwacht ging dat uitstekend, totdat we wederom in een onweersbui terechtkwamen (zie gisteren) en geen hand voor ogen zagen. Toen heb ik ons stapvoets uit de storm gereden, waarna de hemel weer opklaarde en Nynke het roer weer overnam. Ze heeft ons veilig naar ons volgende hotel gebracht in Twentynine Palms, Californie. Dat is lekker dicht bij Joshua Tree National Park, waar we morgen naartoe gaan. Weltrusten!

[alpine-phototile-for-flickr src=”set” uid=”82298014@N02″ sid=”72157634385167135″ imgl=”fancybox” style=”wall” row=”4″ size=”320″ num=”400″ shadow=”1″ highlight=”1″ curve=”1″ align=”center” max=”100″ nocredit=”1”]